Произношение | понахвата́ть |
Начальная форма | понахватать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | понахватаю | понахватал | |
жен. р. | понахватала | |||
Ты | муж. р. | понахватаешь | понахватал | понахватай |
жен. р. | понахватала | |||
Он | понахватает | понахватал | ||
Она | понахватала | |||
Оно | понахватало | |||
Мы | понахватаем | понахватали | ||
Вы | понахватаете | понахватали | понахватайте | |
Они | понахватают | понахватали |
по — приставка,
на — приставка,
хват — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | понахватать |
Прич. страд. прош. | понахватанный |
Прич. кр. страд. прош. | понахватан |
Прич. действ. прош. | понахватавший |
Дееприч. прош. | понахватавпонахватавши |