Произношение | коферме́нта |
Начальная форма | кофермент |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | неодушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | родительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | кофермент | коферменты |
Рд. | кофермента | коферментов |
Дт. | коферменту | коферментам |
Вн. | кофермент | коферменты |
Тв. | коферментом | коферментами |
Пр. | коферменте | коферментах |
кофермент — корень,
а — окончание.