Произношение | аппрети́рующую |
Начальная форма | аппретирующий |
Форма | полное |
Залог | действительное |
Транзитивность | переходное |
Вид | двувидовой |
Время | настоящее |
Род | женский |
Число | единственное |
Падеж | винительный |
Возвратность | невозвратное |
аппрет — корень,
ир — суффикс,
у — суффикс,
ющ — суффикс,
ую — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | аппретировать |
Прич. страд. прош. | аппретированный |
Прич. кр. страд. прош. | аппретирован |
Прич. страд. наст. | аппретируемый |
Прич. кр. страд. наст. | аппретируем |
Прич. действ. прош. | аппретировавший |
Прич. действ. наст. | аппретирующий |
Дееприч. прош. | аппретировав |
Дееприч. наст. | аппретируя |