Произношение | расфуфы́рьте |
Начальная форма | расфуфырить |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | повелительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Число | множественное |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | расфуфырю | расфуфырил | |
жен. р. | расфуфырила | |||
Ты | муж. р. | расфуфыришь | расфуфырил | расфуфырь |
жен. р. | расфуфырила | |||
Он | расфуфырит | расфуфырил | ||
Она | расфуфырила | |||
Оно | расфуфырило | |||
Мы | расфуфырим | расфуфырили | ||
Вы | расфуфырите | расфуфырили | расфуфырьте | |
Они | расфуфырят | расфуфырили |
рас — приставка,
фуфыр — корень,
ь — суффикс,
те — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | расфуфырить |
Прич. страд. прош. | расфуфыренный |
Прич. кр. страд. прош. | расфуфырен |
Прич. действ. прош. | расфуфыривший |
Дееприч. прош. | расфуфырярасфуфыриврасфуфыривши |