Произношение | уврачева́ло |
Начальная форма | уврачевать |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | изъявительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Время | прошедшее |
Род | средний |
Число | единственное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | уврачую | уврачевал | |
жен. р. | уврачевала | |||
Ты | муж. р. | уврачуешь | уврачевал | уврачуй |
жен. р. | уврачевала | |||
Он | уврачует | уврачевал | ||
Она | уврачевала | |||
Оно | уврачевало | |||
Мы | уврачуем | уврачевали | ||
Вы | уврачуете | уврачевали | уврачуйте | |
Они | уврачуют | уврачевали |
у — приставка,
врач — корень,
ева — суффикс,
л — суффикс,
о — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | уврачевать |
Прич. страд. прош. | уврачеванный |
Прич. кр. страд. прош. | уврачеван |
Прич. действ. прош. | уврачевавший |
Дееприч. прош. | уврачевавуврачевавши |