Произношение | фрустри́рован |
Начальная форма | фрустрированный |
Форма | краткое |
Залог | страдательное |
Транзитивность | переходное |
Вид | двувидовой |
Время | прошедшее |
Род | мужской |
Число | единственное |
Возвратность | невозвратное |
фрустр — корень,
ир — суффикс,
ова — суффикс,
н — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | фрустрировать |
Прич. страд. прош. | фрустрированный |
Прич. кр. страд. прош. | фрустрирован |
Прич. страд. наст. | фрустрируемый |
Прич. кр. страд. наст. | фрустрируем |
Прич. действ. прош. | фрустрировавший |
Прич. действ. наст. | фрустрирующий |
Дееприч. прош. | фрустрировав |
Дееприч. наст. | фрустрируя |