Произношение | руни́руй |
Начальная форма | рунировать |
Инфинитив | нет |
Категория личности/безличности | личный |
Наклонение | повелительное |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Число | единственное |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | рунирую | рунировал | |
жен. р. | рунировала | |||
Ты | муж. р. | рунируешь | рунировал | рунируй |
жен. р. | рунировала | |||
Он | рунирует | рунировал | ||
Она | рунировала | |||
Оно | рунировало | |||
Мы | рунируем | рунировали | ||
Вы | рунируете | рунировали | рунируйте | |
Они | рунируют | рунировали |
рун — корень,
ир — суффикс,
у — суффикс,
й — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | рунировать |
Прич. страд. прош. | рунированный |
Прич. кр. страд. прош. | рунирован |
Прич. страд. наст. | рунируемый |
Прич. кр. страд. наст. | рунируем |
Прич. действ. прош. | рунировавший |
Прич. действ. наст. | рунирующий |
Дееприч. наст. | рунируя |