Произношение | эпиграфи́ст |
Начальная форма | эпиграфист |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | именительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | эпиграфист | эпиграфисты |
Рд. | эпиграфиста | эпиграфистов |
Дт. | эпиграфисту | эпиграфистам |
Вн. | эпиграфиста | эпиграфистов |
Тв. | эпиграфистом | эпиграфистами |
Пр. | эпиграфисте | эпиграфистах |
эпиграф — корень,
ист — суффикс,
ø — нулевое окончание.