Произношение | утвержда́ть |
Начальная форма | утверждать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | утверждаю | утверждал | |
жен. р. | утверждала | |||
Ты | муж. р. | утверждаешь | утверждал | утверждай |
жен. р. | утверждала | |||
Он | утверждает | утверждал | ||
Она | утверждала | |||
Оно | утверждало | |||
Мы | утверждаем | утверждали | ||
Вы | утверждаете | утверждали | утверждайте | |
Они | утверждают | утверждали |
утвержд — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | утверждать |
Прич. страд. наст. | утверждаемый |
Прич. кр. страд. наст. | утверждаем |
Прич. действ. прош. | утверждавший |
Прич. действ. наст. | утверждающий |
Дееприч. наст. | утверждая |