Произношение | уконтрапу́пить |
Начальная форма | уконтрапупить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | уконтрапуплю | уконтрапупил | |
жен. р. | уконтрапупила | |||
Ты | муж. р. | уконтрапупишь | уконтрапупил | уконтрапупь |
жен. р. | уконтрапупила | |||
Он | уконтрапупит | уконтрапупил | ||
Она | уконтрапупила | |||
Оно | уконтрапупило | |||
Мы | уконтрапупим | уконтрапупили | ||
Вы | уконтрапупите | уконтрапупили | уконтрапупьте | |
Они | уконтрапупят | уконтрапупили |
у — приставка,
контрапуп — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | уконтрапупить |
Прич. страд. прош. | уконтрапупленный |
Прич. кр. страд. прош. | уконтрапуплен |
Прич. действ. прош. | уконтрапупивший |
Дееприч. прош. | уконтрапупивуконтрапупившиуконтрапупя |