Произношение | расфуфли́ть |
Начальная форма | расфуфлить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | расфуфлю | расфуфлил | |
жен. р. | расфуфлила | |||
Ты | муж. р. | расфуфлишь | расфуфлил | расфуфли |
жен. р. | расфуфлила | |||
Он | расфуфлит | расфуфлил | ||
Она | расфуфлила | |||
Оно | расфуфлило | |||
Мы | расфуфлим | расфуфлили | ||
Вы | расфуфлите | расфуфлили | расфуфлите | |
Они | расфуфлят | расфуфлили |
рас — приставка,
фуфл — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | расфуфлить |
Прич. страд. прош. | расфуфленный |
Прич. кр. страд. прош. | расфуфлен |
Прич. действ. прош. | расфуфливший |
Дееприч. прош. | расфуфливрасфуфливширасфуфля |