Произношение | лютера́нин |
Начальная форма | лютеранин |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | именительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | лютеранин | лютеране |
Рд. | лютеранина | лютеран |
Дт. | лютеранину | лютеранам |
Вн. | лютеранина | лютеран |
Тв. | лютеранином | лютеранами |
Пр. | лютеранине | лютеранах |
лютер — корень,
ан — суффикс,
ин — суффикс,
ø — нулевое окончание.