Произношение | итабири́т |
Начальная форма | итабирит |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | неодушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Варианты | итабирит | итабирит |
Падеж | именительный | винительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | итабирит | итабириты |
Рд. | итабирита | итабиритов |
Дт. | итабириту | итабиритам |
Вн. | итабирит | итабириты |
Тв. | итабиритом | итабиритами |
Пр. | итабирите | итабиритах |
итабир — корень,
ит — суффикс,
ø — нулевое окончание.