Произношение | апперципи́рующим |
Начальная форма | апперципирующий |
Форма | полное |
Залог | действительное |
Транзитивность | переходное |
Вид | двувидовой |
Время | настоящее |
Возвратность | невозвратное |
Варианты | апперципирующим | апперципирующим | апперципирующим |
Род | мужской | средний | |
Число | единственное | единственное | множественное |
Падеж | творительный | творительный | дательный |
апперцип — корень,
ир — суффикс,
у — суффикс,
ющ — суффикс,
им — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | апперципировать |
Прич. страд. прош. | апперципированный |
Прич. кр. страд. прош. | апперципирован |
Прич. страд. наст. | апперципируемый |
Прич. кр. страд. наст. | апперципируем |
Прич. действ. прош. | апперципировавший |
Прич. действ. наст. | апперципирующий |
Дееприч. прош. | апперципировав |
Дееприч. наст. | апперципируя |